Kłamię czy kłamę?

Są w języku polskim takie formy czasowników, w których wahamy się jakiej spółgłoski - miękkiej czy twardej - powinniśmy użyć przed końcówką. Wahania te dotyczą postaci 1. os. l.p. (ja kłamię/kłamę)  i 3. os. l. mn. (oni kłamią/kłamą) czasu teraźniejszego. Na pewnych obszarach Polski południowej używa się form z głoską twardą - nie jest to poprawne. Najczęstsze wyrazy, których ten problem dotyczy, to:

• chlapać - chlapię (nie: chlapę), chlapią
  
• chlipać - chlipię (nie: chlipę), chlipią 
• chrupać - chrupię (nie: chrupę), chrupią
  
• człapać - człapię (nie: człapę), człapią 
• dłubać - dłubię (nie: dłubę), dłubią 
• drapać - drapię (nie: drapę), drapią 
• drzemać - drzemię (nie: drzemę), drzemią
• dziobać - dziobię (nie: dziobę), dziobią
• grzebać - grzebię (nie: grzebę), grzebią
• kapać - kapię (nie: kąpę), kapią
• kąpać - kapię (nie: kapę), kąpią
• klepać - klepię (nie: klepę), klepią
• kłapać - kłapię (nie: kłapę), kłapią
• kłamać - kłamię (nie: kłamę), kłamią
• kopać - kopię (nie: kopę), kopią
• łamać - łamię  (nie: łamę), łamią
• łapać - łapię (nie: łapę), łapią
• rąbać - rąbię (nie: rąbę), rąbią
• sapać - sapię (nie: sapę), sapią
• skrobać - skrobię (nie: skrobę), skrobią
• skubać - skubię (nie: skubę), skubią
• sypać - sypię (nie: sypę), sypią
• szarpać - szarpię (nie: szarpę), szarpią
• szczypać - szczypię (nie: szczypę), szczypią
• tupać - tupię (nie: tupę), tupią
• trzepać - trzepię (nie: trzepę), trzepią
• żłopać - żłopię (nie: żłopę), żłopią

Pamiętajmy również o tworzeniu poprawnych form odmiany w czasownikach utworzonych od tych wyrazów za pomocą odpowiednich przedrostków, np. nasypać, wytrzepać, odłamać, zachlapać itd.